Przemawianie i występowanie na scenie to nie jest psychoterapia ani szansa na rozwiązanie problemów psychologicznych. Jeżeli o tym nie wiesz, Twoje występy zmienią się w ekshibicjonizm w celach terapeutycznych. A są ludzie – jak my – którzy dostrzegą to bardzo szybko. Czy to jest powód, żeby nas nie lubić? O, tak!
Co raz więcej osób żyje w zniewoleniu przez ideały optymizmu. Przekonani, że „mogą wszystko, trzeba tylko mieć marzenia”, że „wystarczy chcieć, by mieć” albo że „mają równe szanse, bo wszyscy są tacy sami”. To pułapka.
Przenikliwość, uważność, pomysłowość to cnoty przyświecające mojej sferze intelektualnej i emocjonalnej. Przygoda z nimi zaczęła się w momencie, gdy w liceum w Hamburgu odkryłem twórczość Goethego i teatr. I tak od wielu lat claimem mojej działalności są słowa przypisywane ostatnim chwilom życia Mistrza – „mehr Licht” co oznacza więcej światła…
Przyglądając się funkcjonowaniu szkół elitarnych, sprawne oko w mig dostrzeże, że nacisk nie jest położony na fasady, wystrój, lokalizację, czy wysokości czesnego. Faktyczną różnicą jest rola nauczyciela i diametralnie inne kryteria oceny jakości jego pracy.
W HR News o specyfice mentoratu przeniesionego na teatralne deski, wyzwaniach jakie stawia przed mentorem – aktorem i widzem – uczniem oraz o korzyściach jakie przynosi uczestnikom opowiada współtwórca polskiego formatu – Robert Krool.
O wyzwaniach związanych z kształceniem absolwentów w odpowiedzi na potrzeby rynku pracy dyskutowali przedstawiciele świata nauki i biznesu podczas seminarium pt. „Konkurencyjna Edukacja”. Spotkanie odbyło się 27 stycznia br. Fundację LifeSkills reprezentował Robert Krool.
Jak wyglądają moje wybory? Jak przebiegają moje decyzje? Gdzie jestem podczas ich podejmowania i co ważne… do czego one prowadzą w moim życiu? Co ma być na wylocie tej historii, w jaką się pakuję? Jaką obfitość tam buduję – świadomie lub nieświadomie?
Jako decydent żyjesz z dwóch rzeczy: z mówienia oraz z myślenia. Dziś zajmiemy się tym ostatnim. Parafrazując aforyzm Stanisława Leca, nie wystarczy nam, by mówić do ludzi, musimy jeszcze mówić do rzeczy.
Mężczyzna tak bardzo chce być kimś, że może mu się cały czas wydawać, że jest młodym dobrze zapowiadającym się facetem, nawet jeżeli ma już 40 czy 50 lat. Lubi uwodzić siebie samego bliżej nieokreśloną wizją sukcesu – mówi Robert Krool, mentor i diagnostyk rozwojowy.